O

Ne kadar yaralıysam, hepsini sardı.

Elimde olmayan her şey onda vardı.

Hayata iştahım onunla doyardı.

Yok artık. 

Açım.

Elimde değil.

Yaramı dağla,

Yak artık.

Uzay

gözünün gördüğü tüm yıldızları say,

hep onun bir fazlasıdır uzay.

her yerini yıldızla da doldursan

kalır tanrının sığacağı bir pay.

Tüketim

sonu gelmeyen eylem tüketim.

ruhumu tükettikçe yük etim.

ölümü arzuladıkça, hayat

kesilmiş soluklarımda yetim.

Kum

hayatım raydan çıktı. gecenin bir yarısında bunu bütün çıplaklığıyla görüyorum. bütün suç bende değildiyse bile üzerime kaldı. artık itiraz etmenin bir faydası yok, itiraf ediyorum. ben telafisiz bir hatayım. bastırılmış bir isyanım. kabullendim. hedefi ıskaladığı başından belli olan hayatım yaydan çıktı.

kendi çapında bir kayaydım. beni ufalayan, umutla çaresizlik arasındaki o keskin duygu farkından doğan fiziksel çözülmeydi. kum oldum. yanımda yöremde tutunacağım bir kök, bir gövde bulamadım. elbet rüzgarlarda savrulacaktım. savruldum. kendi ağacım olmaya kalktım, kolay devrildim. ben sonsuz çölde yayaydım.

benzetmelere benzedim. çarpık ve temelsiz bir bina güvensizliğiyle ilk sarsıntıyı bekledim. sallandım, dayandım, sallandım, dayandım, dayandılar, yıkıldım. muhitimden hep kolay sıkıldım. gidemedim, kalmak da değildi. dermedim, çatmadım. geçmişimden bir tuğla bile satmadım. kendimi unuttum, benzetmelere ben dedim.

yıldızları izledim, yıldızları düşündüm. aydınlıkta parladım, karanlıklarda söndüm. kendi etrafımda otuz üç kere döndüm. kaybettim artık, ben hangi yöndüm. düşüncemi yıldızlardan birine gizledim.